Sulfaten - Molybdaten - Wolframaten
Wit licht, lange golf en middengolf UV resp.
Er is weinig literatuur over de fluorescentie van dit mineraal. Vaak fluoresceren loodmineralen geel of gelig door "zelf-activatie", intrinsiek dus. In dit geval is de magenta fluorescentie duidelijk door iets anders opgewekt. We houden u op de hoogte van eventuele ontwikkelingen.
Haití mijn,
Cabezo de San Ginés, San Ginés de la Jara, Sierra Minera de Cartagena-La Unión, Cartagena, Murcia, Spanje
Platige barietkristallen, bedekt met een witte korst, gips volgens het label maar waarschijnlijk calciet/aragoniet (met dank aan Iván Blanco). De korst fluoresceert wit (humuszuren) en een weinig groen (vermoedelijk een weinig uranyl).,
Wit licht en korte golf UV resp.
Waterheldere, mijtervormige kristallen op matrix van witte gipskristalletjes. Zeer sterke witte fluorescentie door aanwezigheid van organisch materiaal.
Wit licht en lange golf UV resp.
Scheeliet: Yaogangxian Mijn,, Yaogangxian W-Sn ore field, Yizhang Co., Chenzhou Prefectuur, Hunan Provincie, China
De blauwe fluorescentie van scheeliet onder korte golf UV is intrinsiek. Het is het gevolg van ladingsoverdracht tussen één van de zuurstof atomen in het wolframaat-ion en het centrale atoom, wolfraam. Een elektron van een van de zuurstofatomen "springt" van de vanuit geëxciteerde toestand naar één van de onvolledig bezette elektronenschillen van het wolfraamatoom. Hetzelfde gebeurt bij powelliet.
De rode fluorescentie in middengebied UV is volledig te wijten aan elementen van de lanthaniden reeks, de zgn "zeldzame aarden".
Wit licht, middengebied UV en korte golf UV resp.
Powelliet: Jalgaon District, Maharashtra, Indië
De fluorescentie van powelliet is eveneens intrinsiek en oorzalelijk identiek aan die van scheeliet. De interatomaire afstand R(Mo-O) en R(W-O) liggen tussen 177 - 178 pm (picometer). Beide atoomgroepen zijn dus volkomen uitwisselbaar. Wanneer scheeliet een weinig molybdaat bevat zal de fluorescentiekleur al snel van blauw over wit naar geel evolueren.
Wit licht en middengolf UV resp.
Celestien op aragoniet: Caltanissetta, Sicilië, Italië
De grijze fluorescentie van celestien is waarschijnlijk een gevolg van ingesloten organisch materiaal. De eigen kleur van dit celestien is grijsgroen waardoor de normaal beige fluorescentie van de humuszuren verkleurd wordt tot een groengrijze kleur. De rode kleur van het aragoniet wordt waarschijnlijk veroorzaakt door samarium.
Lange golf UV
Anglesiet: Monteponi, Sardinië, Italië.
Er is weinig literatuur over de fluorescentie van dit mineraal. Vaak fluoresceren loodmineralen geel of gelig door "zelf-activatie", intrinsiek dus. De violette reflecties worden veroorzaakt door zichtbaar licht dat door de filters van de UV-lamp lekt
Wit licht en korte golf UV resp.
Powelliet-Cu : Jardinera No. 1 Mine, Inca de Oro, Chañaral Province, Atacama Region, Chile
De fluorescentie van powelliet is eveneens intrinsiek en oorzakelijk identiek aan die van scheeliet. Doordat koper hier een substantiëel deel van het hoofd-kation, calcium, vervangt is dit powelliet-Cu diep groen van kleur.
Wit licht en korte golf UV resp.
Scheeliet: Dongshan Mine, Xianghualing Sn-polymetallic ore field, Linwu Co., Chenzhou Prefecture, Hunan Province, China
De blauwe fluorescentie van scheeliet onder korte golf UV is intrinsiek. Op dit specimen zitten een scheeliet- en een calciet tweelingkristal broedelijk naast elkaar. Het calciet bevat een weinig lood en mangaan en fluoresceert daardoor rood wat mooi contrasteert met het blauw van het scheeliet. Alles zit hier op een matrix van fluoriet wat, vreemd genoeg, nagenoeg niet fluoresceert.
Wit licht en korte golf UV resp.
Caracoliet: Caracoles, Sierra Gorda District, Antofagasta Provincie, Antofagasta Regio, Chili
Caracoliet is een van de minder bekende fluorescerende mineralen. Het is een loodhoudend mineraal en lood is nu eenmaal een sterk fluorescerend ion in veel mineralen, zelfs in glas. Het violetblauw fluorescerende mineraal is caracoliet, het lichtgroene is mogelijk anhydriet.
Wit licht en korte golf UV resp.
Bariet op calciet Sidmouth, East Devon, Devon, England, UK
Mooie vondst van Tom Costes (MKA, Nautilus en Crystal Classics)! Sterk fluorescerende barietkristallen op een zwak rood fluorescerende matrix van calciet. Vreemd genoeg is de fluorescentie van deze bariet volledig identiek aan die van Franklin, New Jersey. Het spectrum bewijst dat ondubbelzinnig.
Klik op de foto voor vergroting.
Anglesiet: Monteponi, Sardinië, Italië.
Bariet
Gips: Saragossa, Spanje
Scheeliet
Powelliet
Celestien op aragoniet
Anglesiet
Powelliet-Cu
Scheeliet met calciet op fluoriet
Caracoliet
Bariet op calciet
Wulfeniet
Wulfeniet zie je niet vaak in toonkasten van fluorescerende mineralen. Hiervoor zijn drie goede redenen. Eerst en vooral is de fluorescentie van wulfeniet niet echt consistent: sommige specimens doen het, andere niet. Ten tweede: als wulfeniet al fluoresceert zal je dat onder een gewone blacklight nauwelijks waarnemen. De fluorescentie is veel te zwak in verhouding tot de mineralen die wij meestal in zo een toonkast leggen. Ten derde: wulfeniet specimens met een goede dekking van hun oppervlak met onbeschadigde kristallen zijn enkel weggelegd voor de meest gefortuneerden. Je betaalt er fortuinen voor.
Een ietwat minder esthetisch specimen met perfecte kleine kristallen is meestal wel betaalbaar. Bovendien is het vanuit wetenschappelijk oogpunt zeker zo interessant. De beeldbreedte van de foto’s is 6 mm. De oorzaak van de fluorescentie is dezelfde als bij powelliet, namelijk ladingsoverdracht binnen het complexe [MoO4]2- molecuul. Logischerwijs is de fluorescentiekleur min of meer gelijk, zij het dat wulfeniet iets meer oranje fluoresceert dan powelliet.
De belichting gebeurde met twee UV lichtbronnen die elk 7 LED ’s van 1 W van 365 nm bevatten. Zulk gericht UV geweld zorgt voor een sterke fluorescentie.
